เหรียญคุณแม่ฮุ้น ประสมสิน บ้านหาดยาง อ.ศรีมหาโพธิ จ.ปราจีนบุรี #วัตถุมงคล #สิ่งศักดิ์สิทธิ์

 เหรียญคุณแม่ฮุ้น ประสมสิน บ้านหาดยาง อ.ศรีมหาโพธิ จ.ปราจีนบุรี #วัตถุมงคล #สิ่งศักดิ์สิทธิ์

เหรียญกรมหลวงชุมพร พลเรือเอก พระเจ้าบรมวงศ์เธอ กรมหลวงชุมพระเขตอุดมศักดิ์ ออกที่โรงเรียนนายเรือ หลังรูปสามสมอ ที่ระลึกประดิษฐานพระรูปในโรงเรียนนายเรือ ปี 2535

เหรียญกรมหลวงชุมพร พลเรือเอก พระเจ้าบรมวงศ์เธอ กรมหลวงชุมพรเขตอุดมศักดิ์ ออกที่โรงเรียนนายเรือ หลังรูปสามสมอ ที่ระลึกประดิษฐานพระรูปในโรงเรียนนายเรือ ปี 2535

เหรียญสมเด็จพุฒาจารย์(โต พฺรหฺมรังสี) วัดระฆัง #สมเด็จวัดระฆัง

 เหรียญสมเด็จพระพุฒาจารย์(โต พรหมรังสี) วัดระฆังโฆสิตาราม 

เซียนพระหลากหลายประเภท

หัวใจเซียนแท้ๆ

คนที่เป็นเซียนจริงๆ จะมีลักษณะพิเศษคือ เป็นคนอ่อนน้อมถ่มตน ไม่เสแสร้ง

ชั่วครั้งชั่วคราว ไม่โอ้อวด ไม่คุยโม้ พูดจามีหลักมีเกณฑ์ อธิบายเข้าใจง่ายมี

ความละเอียดในเรื่องที่รอบรู้ ไม่เพ้อเจ้อเป็นน้ำท่วมทุ่ง”ไร้สาระ”

เซียนใหญ่จะรู้ใจคนที่เอาของมาให้ดู

เซียนในสนามใหญ่ๆ เวลาดูพระจะมีสายตาคม ซึ่งในวงการพระเขาเรียก

ว่า”มองแล้วอ่านขาด” เขาจะมีปฏิภาณไหวพริบว่าคนไหนเอาพระมาหวังจะ

ให้ดูอย่างเดียว คนไหนหวังจะเอามาให้เช็ค(ดู) คนไหนจะเอามาปล่อย(ขาย)

ซึ่งคนเรามีหลายประเภท ประเภทที่เอามาโชว์อย่างเดียวหรือชอบโชว์นี้ถือว่า

เป็นพวกโรคจิตประเภทหนึ่ง เป็นแค่อยากให้คนอื่นพูดถึงตัวเองแล้วเกิดความ

ปลื้มใจ กลับบ้านกินข้าวอร่อย นอนหลับสบาย แต่บางทีคนประเภทนี้ก็น่า

หมั่นไส้ แต่บางทีก็น่าเห็นใจและอภัยให้ได้ ที่เห็นใจเพราะถือว่าเขาได้โชว์ได้

อวดแล้วมีความสุข ก็ถือว่าได้ช่วยอนุเคราะห์ไป เซียนใหญ่บางคน เขาไม่

สนใจคนประเภทนี้มากนัก ดูไปก็เสียลูกตา เสียเวลาทำมาหากินว่างั้นเถอะ

เซียนเจ้าเล่ห์

คนที่เป็นเซียนจริงๆนั้น จะมีมาดนิ่งทั้งกายและใจ สุขุม เยือกเย็น เห็นของ

แล้วจะนิ่งเข้าไว้ ไม่วอกแวกออกอาการ บางคนเห็นของที่นำมาให้ดูหลายชิ้น

ก็อาจจะหยิบดูองค์นั้นทีองค์นี้ที บางองค์ก็ดูนาน แต่องค์ที่หมายตากลับดูนิด

เดียว จับแค่ผ่านๆ ทำให้คนที่เอาพระมาปล่อยเดาใจไม่ถูกว่าองค์ไหนราคาสูง

องค์ไหนราคาต่ำ พอถึงตกลงราคาซื้อขายกัน ถ้าเป็นการขายแบบเหมา เจ้า

ของพระที่เอามาปล่อย ไม่รู้ว่าเซียนหมายตาองค์ไหนไว้ แกล้งพูดต่อรองราคา

องค์ที่ราคาต่ำ เจ้าของพระอาจแถมของดูราคาสูงให้เขาไปก็มี นี่คือเล่ห์กล

อย่างหนึ่ง ที่ต้องไม่มองข้าม

เซียนที่ไม่น่าคบ

เซียนอีกประเภทหนึ่ง คือพวกจับแล้ววาง ดูผ่านๆ ไม่ค่อยพูดแสดงความคิด

เห็น อาจจะเห็นว่าไม่เป็นประโยชน์กับตัวเอง ได้แต่ดูเฉยๆ คนที่เป็นเจ้าของ

พระก็ใจตุ้มๆต่อมๆ ใจไม่ดี กลับบ้านแล้วไม่สบายใจ เซียนแบบนี้ไม่น่าคบเป็น

อย่างยิ่ง

เซียนคุมอาการไม่อยู่

เซียนบางคนเห็นของไม่ได้ ปากสั่น มือสั่น เกิดอาการ”อยากได้” เก็บอาการไม่

อยู่ เซียนประเภทนี้ให้จับของไม่ค่อยได้ ถ้าคิดจะซื้อขายด้วยไม่ดีแน่ แต่ถ้าให้

แสดงความคิดเห็นหรือให้ข้อมูลแล้วให้ค่าวิชาอย่างนี้ดี

เซียนใฝ่ดี

เซียนอีกประเภทหนึ่งคือ”เซียนใฝ่ดี” เซียนประเภทนี้เมื่อเห็นใครแขวนพระเป็น

ไม่ได้ต้องขอดู ทำคล้ายจะเป็นจะตายให้ได้หากไม่ให้ดู แต่ก็เป็นคนมีกิริยา

นิ่มนวล สุภาพ ขออนุญาตดู อนุญาตส่อง ดูแล้วก็บอกความจริงที่รู้ตามข้อมูล

ที่มี คนที่อยากเป็นเซียนพระต้องทำแบบนี้ ต่อไปในอนาคตก็จะเป็นเซียนใหญ่

ได้.

พื้นฐานการรอบรู้เรื่องพระเครื่องที่ดี

ข้อแนะนำสำคัญ  3 ประการในเรื่องของพระเครื่องดังนี้

1.ดูพิมพ์พระ

ศิลปะพิมพ์ทรงของพระเครื่องแต่ละพิมพ์จะไม่เหมือนกัน ถ้าพิมพ์ทรงผิด

เพี้ยนเพียงแค่นิดเดียว ก็ถือว่าไม่ใช่ของแท้ เช่นพระกำแพงเพชร พระลำพูน

พระลพบุรี ล้วนมีศิลปะเฉพาะตัว ซึ่งบ่งบอกสภาพทางสังคมของบ้านเมืองใน

สมัยนั้นๆ

2. ดูเนื้อพระ

มวลสารที่นำมาสร้างองค์พระนั้น จะมีมากมายหลายอย่าง ชื่อที่พอจะจำได้

และคุ้นหูก็คือ ดิน ว่าน ชิน ผง โลหะต่างๆ เช่น กะไหล่เงิน กะไหล่ทอง รัก เป็น

ต้น เป็นเรื่องสำคัญมากที่จะต้องรู้ประวัติวิองค์พระเครื่องที่เราสนใจอยู่นั้นว่า

มีเนื้อพระทำจากมวลสารชนิดใดบ้าง หากผิดเนื้อก็ให้อนุมานไว้ก่อนว่านั้นคือ

“พระปลอม”

3.ความเก่าแก่ของพระ

ความเก่าแก่ของพระแต่ละเนื้อจะไม่เหมือนกัน เนื้อดิน เนื้อผง  เนื้อชิน เนื้อ

โลหะ จะมีความแตกต่างกัน ขอยกตัวอย่างเช่น พระเนื้อผง หากมีความเก่า

ตามธรรมชาติโดยไม่มีการตกแต่งหรือเปลี่ยนแปลงเพื่อหวังจะทำเลียนแบบ

ของเก่า เนื้อองค์พระเมื่อส่องดูด้วยเลนส์ส่องพระก็จะเห็นรอยแตกเหมือนเส้น

ใยของใบไม้ ซึ่งแตกออกเป็นแขนงอย่างเป็นระเบียบ หากมีการตั้งใจให้แตก

โดยมีเจตนาที่ต้องการปลอมแปลง การแตกจะไม่เหมือนเส้นใยของใบไม้ ซึ่ง

กรรมวิธีทำทียมที่เขาทำกันก็คือ นำไปทำให้ได้รับความเย็นโดยการแช่ในตู้

เย็น  แล้วทำให้ได้รับความร้อนโดยทันที เช่น นำเข้าอบในเครื่องไมโครเวฟ

หรือเตาเผา เตาอบ เป็นต้น

บทที่ 1 :ความเป็นมาและความสำคัญของปัญหา

ความเป็นมาและความสำคัญของปัญหา

                พระเครื่องเป็นสื่อสัญลักษณ์ของชาวไทยพุทธที่นับถือพระพุทธศาสนาเป็นทั้งตัวแทนในการระลึกถึงพระพุทธเจ้าและพระธรรมคำสั่งสอนของท่านซึ่งพระเครื่องเป็นวัตถุมงคลขนาดเล็กที่สามารถพกพาได้ สร้างจากวัตถุมงคลหลายประเภท เช่น เนื้อดิน เนื้อว่าน เนื้อผงวิเศษ โลหะผสมต่างๆตลอดจนวัตถุอาถรรพ์ที่ได้จากธรรมชาตินำมาประกอบเป็นพระเครื่องโดยทำเป็นรูปพระพุทธเจ้า และพระเกจิอาจารย์ด้วยเทคนิคการผลิตหลายรูปแบบ เป็นต้น

                มูลเหตุที่พระเครื่องสืบทอดมาถึงปัจจุบันนี้ เกิดมาจากมูลเหตุที่สำคัญ 2 ประการ ประการแรก คือ ความศรัทธา ประการที่สอง คือ การสะสมโดยความศรัทธาก่อให้เกิดแรงจูงใจให้สร้างรูปประติมากรรมต่าง ๆ จนกลายมาเป็นโบราณสถานและโบราณวัตถุ ซึ่งปัจจุบันความศรัทธาเกิดจาก 2 สาเหตุ คือ 1) ความเคารพนับถือยกย่องเชิดชู จึงต้องการสร้างวัตถุที่ทรงคุณค่ามาทำการสักการบูชาจนแสดงออกมาเป็นประติมากรรมต่าง ๆ  2) ความศรัทธาความเชื่อในกุศลผลบุญที่จะได้รับจากการสร้าง ได้ดำรงไว้และสืบทอดพระศาสนาในรูปการสร้างพระพุทธปฏิมาเก็บไว้ตามกรุต่าง ๆ ด้านการสะสม เจตนารมณ์ที่สำคัญของนักสะสมพระเครื่องแบ่งเป็น 6 ประเภท ดังนี้

1.       สะสมไว้เป็นเครื่องเตือนให้ระลึกถึง “พระธรรม”

2.       สะสมไว้เพื่อเตือนให้ระลึกถึง “พระเดช” “พระคุณ” ของพระพุทธเจ้าทางฝ่ายมหายาน

3.       สะสมไว้เพื่อการศึกษาทางโบราณคดีและสกุลศิลปะ

4.       สะสมไว้เชิงพุทธศิลป์

5.       สะสมไว้เพื่อการธุรกิจ

6.       สะสมไว้เป็นเครื่องประดับตกแต่ง (แฟชั่น)

นอกจากนี้พระเครื่องสร้างขึ้นในฐานะรูปเคารพบูชาหรือภาพเล่าเรื่อง เพื่อแสดงพุทธประวัติ ซึ่งการสร้างพระเครื่องหรือพระพิมพ์นั้นจะสร้างได้คราวละมาก ๆ และคติความเชื่ออย่างใหม่ คือ บูชาพระเครื่องหรือพระพิมพ์ในฐานะสิ่งศักดิ์สิทธิ์หรือเป็นเครื่องรางของขลัง ทำให้มีการสะสมกันขึ้นเป็นจำนวนมาก (พระเครื่อง : การสื่อสาร กับการบริโภคเชิงสัญญะ,2550,หน้า 2-3)

พระเครื่องที่มีการเช่าบูชากันอยู่ในทุกวันนี้ ก็มีอยู่หลายระดับเช่นกันเป็นต้นว่า ปั๊ม หล่อ ฉีด หรือการกดพิมพ์โดยเทคนิคแบบหลังเป็นวิธีการสร้างพระเครื่องแบบโบราณ จึงเป็นชื่อที่นำมาเรียกพระเครื่องสมัยก่อนว่า “ พระพิมพ์ ” ในแง่มุมของทางวิชาการที่คิดตามประวัติศาสตร์มักนิยมเรียกกันว่า “ พระพิมพ์ ” แต่แวดวงพระเครื่องที่นิยมซื้อขายหรือสะสมนิยมเรียกว่า “ พระเครื่อง ” หรือ “ วัตถุมงคล ” แต่ก่อนเราเชื่อกันว่าการขายพระเครื่องนั้นเป็นเรื่องที่บาป เป็นการไม่เหมาะสมที่จะกระทำ เพราะพระเครื่องเป็นตัวแทนของพระศาสดาของพระพุทธศาสนา หรือ เป็นรูปพระสงฆ์สาวกอันเป็นที่เหมาะกับการเคารพสักการบูชาด้วยเงินทองเหมือนกับสินค้าทั่ว ๆ ไป แต่ก่อนนั้นพระเครื่องไม่นิยมซื้อขายกันเลย จะมอบให้กันด้วยความเสน่หา โดยรู้จักชอบพอ และนับถือกัน ทุกวันนี้ความนิยมพระเครื่องได้ขยายขีดความต้องการออกไปจากเดิมมากจากที่เช่าบูชากันแต่ในวงการพระเครื่อง แต่ตอนนี้ขยายออกไปสู่แวดวงการอื่นด้วย  ดังนั้น จึงมีการหันมาเปิดเป็นศูนย์พระเครื่องต่าง ๆ โดยทั้งศูนย์พระเครื่องที่เปิดขึ้นใหม่ และศูนย์พระเก่าที่เปิดมานานแล้ว และที่เปิดไปแล้วเกิดปิดกิจการไปแล้วก็มี  เพราะการเช่าพระปลอม แต่ไม่มีความผิดทางกฎหมาย หรือ ถึงจะมีสัญญารับประกันความแท้ หรือ มีปัญหาทีหลังที่ไม่สามารถเรียกร้องเงินคืนได้ จึงนิยมเช่าพระจากคนที่มีความน่าไว้วางใจ เนื่องจากศูนย์พระเครื่องต่าง ๆ มีทั้งของแท้และของปลอม ปะปนกันอยู่  ทั้งอาจเกิดจากเจตนาของเจ้าของศูนย์ หรือ ไม่ตั้งใจ ศูนย์ที่ขายพระปลอมกับศูนย์ที่ไม่รับผิดชอบต่อกรณีเกิดปัญหาทีหลัง แต่ศูนย์พระแท้ ที่มีความรับผิดชอบต่อพระที่มีปัญหากลับมีแต่ลูกค้า มีความเชื่อมั่นและกลับมาเช่าพระอีกอย่างต่อเนื่องมีความเจริญยิ่ง ๆ ขึ้นไป (พระกรุสยาม,2540,หน้า 105-120) การปล่อยพระแท้ลูกค้าย่อมมีความพึงพอใจและมีความน่าเชื่อถือ ลูกค้าก็จะกลับมาเช่าอีกในครั้งต่อ ๆไป ดังนั้น จรรยาบรรณของการทำธุรกิจเช่าบูชาพระเครื่อง ความซื่อสัตย์เป็นสิ่งสำคัญที่สุด

ปัญหาที่เกิดขึ้นจากการเช่าพระเครื่อง คือ มีพระของปลอมหรือทำเลียนแบบเข้ามาขายปะปนกับพระแท้ ทำให้ผู้บริโภคไม่มีความมั่นใจในการเช่าบูชาพระเครื่อง และเนื่องด้วยสภาวะเศรษฐกิจที่ไม่แน่นอนทำให้อัตราการเช่าพระเครื่องมีปริมาณแปรผันโดยตรงกับรายได้ของผู้เช่าบูชา

การวิจัยครั้งนี้เป็นการศึกษาพฤติกรรมของผู้บริโภคในเขตกรุงเทพมหานครและปริมณฑล ที่มีการเช่าบูชาพระเครื่องที่ใหญ่ที่สุดในประเทศไทย โดยประชากรส่วนใหญ่มาจากหลากหลายภูมิภาค และต่างวัฒนธรรม ประชากรในกรุงเทพมหานครจะเป็นตัวแทนของกลุ่มตัวอย่าง ผู้เช่าบูชาพระเครื่อง ผู้วิจัยหวังไว้อย่างยิ่งว่างานวิจัยครั้งนี้จะก่อให้เกิดประโยชน์แก่ผู้ที่ประกอบธุรกิจให้เช่าบูชาพระเครื่อง และผู้ที่มีส่วนเกี่ยวข้องกับธุรกิจเช่าบูชาพระเครื่อง

บทที่ 1 :วัตถุประสงค์ของการวิจัย

วัตถุประสงค์ของการวิจัย

           1. เพื่อศึกษาพฤติกรรมการเช่าบูชาพระเครื่องของผู้บริโภคที่ศูนย์พระเครื่อง

2. เพื่อศึกษาปัจจัยด้านประชากรศาสตร์ ที่มีผลต่อพฤติกรรมการเช่าบูชาพระเครื่องของผู้บริโภคที่ศูนย์พระเครื่อง

3. เพื่อศึกษาปัจจัยที่เกี่ยวข้องกับทัศนคติด้านส่วนผสมทางการตลาดที่มีผลต่อพฤติกรรมการเช่าพระเครื่องของผู้บริโภค