เซียนพระหลากหลายประเภท

หัวใจเซียนแท้ๆ

คนที่เป็นเซียนจริงๆ จะมีลักษณะพิเศษคือ เป็นคนอ่อนน้อมถ่มตน ไม่เสแสร้ง

ชั่วครั้งชั่วคราว ไม่โอ้อวด ไม่คุยโม้ พูดจามีหลักมีเกณฑ์ อธิบายเข้าใจง่ายมี

ความละเอียดในเรื่องที่รอบรู้ ไม่เพ้อเจ้อเป็นน้ำท่วมทุ่ง”ไร้สาระ”

เซียนใหญ่จะรู้ใจคนที่เอาของมาให้ดู

เซียนในสนามใหญ่ๆ เวลาดูพระจะมีสายตาคม ซึ่งในวงการพระเขาเรียก

ว่า”มองแล้วอ่านขาด” เขาจะมีปฏิภาณไหวพริบว่าคนไหนเอาพระมาหวังจะ

ให้ดูอย่างเดียว คนไหนหวังจะเอามาให้เช็ค(ดู) คนไหนจะเอามาปล่อย(ขาย)

ซึ่งคนเรามีหลายประเภท ประเภทที่เอามาโชว์อย่างเดียวหรือชอบโชว์นี้ถือว่า

เป็นพวกโรคจิตประเภทหนึ่ง เป็นแค่อยากให้คนอื่นพูดถึงตัวเองแล้วเกิดความ

ปลื้มใจ กลับบ้านกินข้าวอร่อย นอนหลับสบาย แต่บางทีคนประเภทนี้ก็น่า

หมั่นไส้ แต่บางทีก็น่าเห็นใจและอภัยให้ได้ ที่เห็นใจเพราะถือว่าเขาได้โชว์ได้

อวดแล้วมีความสุข ก็ถือว่าได้ช่วยอนุเคราะห์ไป เซียนใหญ่บางคน เขาไม่

สนใจคนประเภทนี้มากนัก ดูไปก็เสียลูกตา เสียเวลาทำมาหากินว่างั้นเถอะ

เซียนเจ้าเล่ห์

คนที่เป็นเซียนจริงๆนั้น จะมีมาดนิ่งทั้งกายและใจ สุขุม เยือกเย็น เห็นของ

แล้วจะนิ่งเข้าไว้ ไม่วอกแวกออกอาการ บางคนเห็นของที่นำมาให้ดูหลายชิ้น

ก็อาจจะหยิบดูองค์นั้นทีองค์นี้ที บางองค์ก็ดูนาน แต่องค์ที่หมายตากลับดูนิด

เดียว จับแค่ผ่านๆ ทำให้คนที่เอาพระมาปล่อยเดาใจไม่ถูกว่าองค์ไหนราคาสูง

องค์ไหนราคาต่ำ พอถึงตกลงราคาซื้อขายกัน ถ้าเป็นการขายแบบเหมา เจ้า

ของพระที่เอามาปล่อย ไม่รู้ว่าเซียนหมายตาองค์ไหนไว้ แกล้งพูดต่อรองราคา

องค์ที่ราคาต่ำ เจ้าของพระอาจแถมของดูราคาสูงให้เขาไปก็มี นี่คือเล่ห์กล

อย่างหนึ่ง ที่ต้องไม่มองข้าม

เซียนที่ไม่น่าคบ

เซียนอีกประเภทหนึ่ง คือพวกจับแล้ววาง ดูผ่านๆ ไม่ค่อยพูดแสดงความคิด

เห็น อาจจะเห็นว่าไม่เป็นประโยชน์กับตัวเอง ได้แต่ดูเฉยๆ คนที่เป็นเจ้าของ

พระก็ใจตุ้มๆต่อมๆ ใจไม่ดี กลับบ้านแล้วไม่สบายใจ เซียนแบบนี้ไม่น่าคบเป็น

อย่างยิ่ง

เซียนคุมอาการไม่อยู่

เซียนบางคนเห็นของไม่ได้ ปากสั่น มือสั่น เกิดอาการ”อยากได้” เก็บอาการไม่

อยู่ เซียนประเภทนี้ให้จับของไม่ค่อยได้ ถ้าคิดจะซื้อขายด้วยไม่ดีแน่ แต่ถ้าให้

แสดงความคิดเห็นหรือให้ข้อมูลแล้วให้ค่าวิชาอย่างนี้ดี

เซียนใฝ่ดี

เซียนอีกประเภทหนึ่งคือ”เซียนใฝ่ดี” เซียนประเภทนี้เมื่อเห็นใครแขวนพระเป็น

ไม่ได้ต้องขอดู ทำคล้ายจะเป็นจะตายให้ได้หากไม่ให้ดู แต่ก็เป็นคนมีกิริยา

นิ่มนวล สุภาพ ขออนุญาตดู อนุญาตส่อง ดูแล้วก็บอกความจริงที่รู้ตามข้อมูล

ที่มี คนที่อยากเป็นเซียนพระต้องทำแบบนี้ ต่อไปในอนาคตก็จะเป็นเซียนใหญ่

ได้.

พื้นฐานการรอบรู้เรื่องพระเครื่องที่ดี

ข้อแนะนำสำคัญ  3 ประการในเรื่องของพระเครื่องดังนี้

1.ดูพิมพ์พระ

ศิลปะพิมพ์ทรงของพระเครื่องแต่ละพิมพ์จะไม่เหมือนกัน ถ้าพิมพ์ทรงผิด

เพี้ยนเพียงแค่นิดเดียว ก็ถือว่าไม่ใช่ของแท้ เช่นพระกำแพงเพชร พระลำพูน

พระลพบุรี ล้วนมีศิลปะเฉพาะตัว ซึ่งบ่งบอกสภาพทางสังคมของบ้านเมืองใน

สมัยนั้นๆ

2. ดูเนื้อพระ

มวลสารที่นำมาสร้างองค์พระนั้น จะมีมากมายหลายอย่าง ชื่อที่พอจะจำได้

และคุ้นหูก็คือ ดิน ว่าน ชิน ผง โลหะต่างๆ เช่น กะไหล่เงิน กะไหล่ทอง รัก เป็น

ต้น เป็นเรื่องสำคัญมากที่จะต้องรู้ประวัติวิองค์พระเครื่องที่เราสนใจอยู่นั้นว่า

มีเนื้อพระทำจากมวลสารชนิดใดบ้าง หากผิดเนื้อก็ให้อนุมานไว้ก่อนว่านั้นคือ

“พระปลอม”

3.ความเก่าแก่ของพระ

ความเก่าแก่ของพระแต่ละเนื้อจะไม่เหมือนกัน เนื้อดิน เนื้อผง  เนื้อชิน เนื้อ

โลหะ จะมีความแตกต่างกัน ขอยกตัวอย่างเช่น พระเนื้อผง หากมีความเก่า

ตามธรรมชาติโดยไม่มีการตกแต่งหรือเปลี่ยนแปลงเพื่อหวังจะทำเลียนแบบ

ของเก่า เนื้อองค์พระเมื่อส่องดูด้วยเลนส์ส่องพระก็จะเห็นรอยแตกเหมือนเส้น

ใยของใบไม้ ซึ่งแตกออกเป็นแขนงอย่างเป็นระเบียบ หากมีการตั้งใจให้แตก

โดยมีเจตนาที่ต้องการปลอมแปลง การแตกจะไม่เหมือนเส้นใยของใบไม้ ซึ่ง

กรรมวิธีทำทียมที่เขาทำกันก็คือ นำไปทำให้ได้รับความเย็นโดยการแช่ในตู้

เย็น  แล้วทำให้ได้รับความร้อนโดยทันที เช่น นำเข้าอบในเครื่องไมโครเวฟ

หรือเตาเผา เตาอบ เป็นต้น